Uitslagen:
Thuis | Uit | Uitslag | |
|---|---|---|---|
| Velocitas 1897 3 | De Vogels 2 | ||
| Hunsingo 2 | Tolbert 2 | ||
| Asser Boys 2 | Oosterparkers 2 | ||
| Achilles 1894 3 | GRC Groningen 3 | ||
| Peize 3 | Niekerk 2 |
| Eindstand per 02-05-04: |
Naam | v - t | saldo | ||
|---|---|---|---|---|
| De Vogels 2 | ||||
| Hunsingo 2 | ||||
| Asser Boys 2 | ||||
| Achilles 1894 3 | ||||
| Peize 3 | ||||
| Velocitas 1897 3 | ||||
| Oosterparkers 2 | ||||
| Tolbert 2 | ||||
| Niekerk 2 | ||||
| GRC Groningen 3 | ||||
| Be Quick Gr 4 * | ||||
| Roden 3 * |
* = 3 punten in mindering
| Ronald Homan | |
| Sander Knol | |
| Richard de Vries | |
| Patrick Pentury | |
| Rob van Sleen | |
| Ralph Galliard | |
| Jochum Cazemier | |
| Erik Woldhuis | |
| Sieb van der Wal | |
| Eigen doelpunt | |
| Mathijs Toonder | |
| Frank van Sleen | |
| Fadhel Bitar | |
| Barry Harsema |
Uitslagen:
Velocitas 1897 - Potetos : 4 - 1 ((S. v.d. Wal 2x, F. v. Sleen, R. Galliard)
Velocitas 1897 - Paddepoel : 5 - 0 (R. Galliard 3x, F. v. Sleen, R. Homan)
Velocitas 1897 - DIO Groningen : 2 - 0 (R. v. Sleen, R. de Vries)
Finale:
Chessel United - Velocitas 1897 : 1 - 0
Als laatste wedstrijd van het seizoen stond de Stadsparkderby tegen De Vogels op het programma. Een belangrijke pot voor onze tegenstander; zij moest winnen om in de race voor de titel te blijven. Voor ons stond er niets meer op het spel, zodat er vrijuit gevoetbald kon worden. Met 14-man sterk - we konden zelfs spelers aan het 2e ter beschikking stellen - was het De Vogels dat vol voor de aanval ging. Dit leverde echter niet meer op dan een paar ongevaarlijke schoten van afstand en als het al eens gevaarlijk dreigde te worden stond daar natuurlijk onze solide verdediging en keeper. Zelf konden wij voor weinig gevaar zorgen, omdat ons middelveld voornamelijk op eigen helft speelde. Toch kwamen we halverwege op voorsprong toen Ralph bij een snelle counter Ronald de diepte instuurde. Ronald maakte geen fout. Met deze voorsprong gingen we ook de rust in. Na de thee was het eigenlijk alleen maar De Vogels dat de klok sloeg. Wij konden ons slechts beperken tot verdedigen en het plaatsen van af en toe een counter. Jammer genoeg wisten we de minimale voorsprong niet vast te houden. Met nog ongeveer een kwartier te gaan bezweken we onder de grote druk en zo'n vijf minuten later kon er opnieuw gevist worden. Daarna konden we niet meer de kracht opbrengen om alsnog de gelijkmaker te forceren, al was Joseph er dicht bij. Een geweldige knal van afstand ketste op het aluminium uiteen. Dit laatste wapenfeit leidde uiteindelijk tot een 1-2 nederlaag, die gezien het wedstrijdbeeld verdiend was. Met 34 punten zijn we keurig in de middenmoot geëindigd en dat is meer dan vooraf op gehoopt was. Na deze wedstrijd was er ter afsluiting van het seizoen bij Chris in de tuin een door Pascal en Richard georganiseerd barbecuefeest, waar op Rob, Bassel en Ronald na de hele selectie, al dan niet vergezeld van partners, aanwezig was. Een prima party als einde van een prima seizoen met prima mensen. Pascal en Richard bedankt.
Niekerk. De 3e uitwedstrijd op rij. Onder prima weersomstandigheden moesten we proberen om met een toch wel gehavend team revanche te nemen voor de eerder tegen Niekerk geleden nederlaag. Door blessures (Frank, Rob, Pascal en Peter), bijstand aan het 2e (Richard) en halve fitte spelers (Ralph, Matthieu en Joseph) moesten we ter completering een beroep doen op het 5e, dat haar medewerking verleende door Danny aan ons ter beschikking te stellen. Ook Fadhel was er, na een afwezigheid van 6 weken, weer bij. Om in de wedstrijd wat meer druk naar voren te kunnen zetten, werd besloten een ander systeem te spelen. In het begin was dat echter zodanig onwennig, dat Niekerk al binnen drie minuten op voorsprong kwam. Wij kregen wat halve kansjes, maar het duurde uiteindelijk tot halverwege de eerste helft voordat wij de zaak enigszins op orde hadden. Daarna was het ook gelijk raak; al worstelend door de verdediging wist Sander de gelijkmaker te maken. Kort voor de rust zorgde Ronald er met zijn linker voor dat we met een voorsprong de rust ingingen. Na de pauze werd er voornamelijk op de helft van Niekerk gespeeld, hetgeen af en toe resulteerde in geweldige kansen, die jammer genoeg niet benut werden. Niekerk hanteerde veelvuldig de lange bal, maar kon slechts sporadisch gevaarlijk worden. En als er al gevaar was, konden we rekenen op onze betrouwbare sluitpost. Een minuutje of vijf voor de tijd kwamen we eindelijk op de verdiende 1-3, toen Peko, na een prima inworp van Sander handig gebruik maakt van de ruimte die hem werd geboden en koelbloedig afrondde. Nog geen minuut later was het verschil al weer teruggebracht tot één, toen een prima aanval van Niekerk goed werd afgewerkt. De spannende slotfase leverde tenslotte geen goals meer op. Een al met al verdiende 2-3 overwinning, met dank aan Danny, die een prima wedstrijd speelde. Volgende de laatste in deze competitie. Kampioenskandidaat De Vogels komt dan bij ons op bezoek.
Sportpark Schilligeham in Winsum. De koploper Hunsingo als tegenstander. Zeven doelpunten, drie keer op voorsprong en uiteindelijk met lege handen staan. Een kort relaas van de wedstrijd van afgelopen zondag. De wedstrijd was nog geen vijf minuten oud of de stand was al 1-1. Eerst was het Ronald die voor ons 1-0 binnenschoot en even later was knullig balverlies op het middenveld er de oorzaak van dat Hunsingo de zaak vlotjes weer recht kon trekken. Daarna was er sprake van een redelijk gelijk opgaande strijd, waarbij beide ploegen wat mogelijkheden kregen. Halverwege kwamen wij opnieuw op voorsprong toen Sander de keeper verraste met een lage schuiver. Met deze 1-2 gingen we ook de pauze in. Ook na de hervatting was van krachtsverschil nauwelijks sprake. Hunsingo wist de score gelijk te trekken door een strafschop. Een handsbal van Mathijs was de inleiding daarvoor. Toch wisten wij opnieuw op voorsprong te komen, toen Sander er als de kippen bij was op het moment dat de keeper een vrije trap van Peko niet onder controle kreeg. Om hun kampioensaspiraties kracht bij te zetten ging Hunsingo hierna volop in de aanval. De daaruit volgende gelijkmaker kwam wel op zeer eenvoudige wijze tot stand. Alsof dit nog niet voldoende was, werd Hunsingo ook nog eens in het zadel geholpen door Peter, die een ongevaarlijke voorzet in eigen doel wist te koppen. Ondanks dat we het laatste kwartier een geweldig overwicht hadden, wisten we helaas niet meer tot scoren te komen. Een teleurstellende 4-3 nederlaag, waar een gelijkspel, gelet op het wedstrijdbeeld, meer voor de hand had gelegen. Volgende week de 3e uitwedstrijd op rij. We gaan dan op bezoek bij Niekerk, tegen wie we nog iets recht te zetten hebben.
Twee wedstrijden binnen 48 uur. Paasweekend 2004. Maandag jl. waren we te gast bij Peize, waar we met precies elf spelers moesten proberen er wat van te maken. Het lijkt er op alsof de spoeling met de wedstrijd dunner wordt, want nu waren Ralph, Matthieu en Fadhel (blessures) en Richard, Ronald en Pascal (2e elftal) afwezig. Onze elf spelers waren daarenboven ook niet allemaal even okselfris. In de 1e helft waren wij veruit de bovenliggende ploeg. Nadat Sander eerst nog het aluminium had getest, was het Sieb die rond de 5e minuut een voorzet van Mathijs fraai met het hoofd afrondde. Voor het overige kregen we nog een aantal goede mogelijkheden, terwijl Peize slechts gevaarlijk kon worden dankzij fouten van ons. Tot aan de rust veranderde er in de stand echter niets. Ook in de fase kort na de pauze was Velocitas de ploeg die de meeste aanspraak kon maken op de voorsprong. Dit veranderde toen zowel Rob als Joseph last kregen van oude blessures. We verloren daardoor de grip op het middenveld en konden ons slechts beperken tot plaatsen van wat counters, die overigens niet ongevaarlijk waren. Jammer was dat de vizieren niet scherp stonden. Peize kwam ongeveer halverwege op gelijke hoogte toen onze buitenspelval niet naar behoren werkte en er voor Tim niets meer te redden viel. Daarna was het hangen en wurgen wat ons betreft. Omdat ook bij Peize het beste er af was, eindigde deze pot in 1-1. Hoewel het voetballend niet altijd even oogstrelend was, moet de boys een groot compliment worden gemaakt voor hun strijd en inzet. Zodoende was de oogst in dit weekend vier punten, een aantal waarmee we, gelet op de omstandigeheden, tevreden kunnen zijn. Volgende week gaan we, hopelijk met wat meer mensen, op bezoek bij medekoploper Hunsingo.
Paaszaterdag 16.30 uur, een ongebruikelijke dag en tijd om te voetballen. Een inhaalwedstrijd tegen Oosterparkers, dat sinds de winterstop geen wedstrijd meer had verloren en dat ons tot op 4 punten was genaderd. Zonder Matthieu en Fadhel (blessures) en Pascal (2e elftal) en met Robert als vervanger van Tim op doel en assistentie van Jan moest het voor ons dan maar eens gebeuren. Zes uit zes sinds de winter was wel een heel karig resultaat. Voor Velocitas was het een geweldige opsteker toen Richard na ongeveer drie minuten het net al wist te vinden. Deze voorsprong wisten we halverwege de 1e helft te verdubbelen, toen een snelle vrije trap van Frank netjes door broer(tje) Rob werd afgerond. Toch wist Oosterparkers voor de pauze nog iets terug te doen. Toen de organisatie even weg was wist de tegenstander uit een snelle tegenstoot te scoren. Rust 2-1. Na de thee werd de wedstrijd er niet echt beter op. Beide ploegen wisten niet echt gevaarlijk te worden. Toch was het Velocitas dat het verschil weer op twee wist te brengen, toen Sander op het randje van buitenspel de keeper met het hoofd verschalkte. Voor Oosterparkers was dit het sein om alles of niets te spelen. Het werd uiteindelijk niets. Ze wisten uit een scrimmage nog wel een keer tot scoren te komen, maar verder dan dat kwam het niet. Een 3-2 overwinning, die na twee nederlagen op rij op het juiste moment lijkt te komen. Hopelijk kunnen we dit voortzetten, om te beginnen op paasmaandag als we de uitwedstrijd tegen Peize spelen. Robert en Jan, bedankt voor jullie bereidwilligheid deze middag.
Met slechts elf beschikbare spelers was het afgelopen zondag weer volop improviseren om tegen Asser Boys de juiste poppetjes op de juiste plaats te zetten. Zonder Ralph, Joseph en Fadhel (in de lappenmand), Albert en Mathijs (andere verplichtingen) en Rob (reserve bij het 2e elftal) moest revanche worden genomen op de in Assen geleden nederlaag. In een koud en winderig Stadspark waren onze gasten in het eerste kwartier het meest in balbezit. Toen het ons centrale middenveld eindelijk lukte om wat orde op zaken te stellen, was het Velocitas dat veelvuldig de aanval wist te zoeken en daarbij enkele zeer goede mogelijkheden wist te creëren. Zoals de laatste wedstrijden al zo vaak wisten we deze kansen niet te benutten en viel de goal aan de andere kant toen Tim een schot met een verraderlijk stuitje niet klem kon krijgen. Ondanks aandringen van onze kant wist Asser Boys kort voor de pauze zelfs op 0-2 te komen. Na de thee werd er van onze kant geprobeerd om de wind mee het tij alsnog te keren. Jammergenoeg lukte dit niet; het 1e half uur werd er gewoon niet goed gespeeld; veel te veel lange ballen en het benutten van kansen blijft een bijna onmogelijke zaak. Asser Boys wist zich met de spaarzame kansen wel raad; zij liepen uit naar 0-4. Pas een kwartier voor tijd hervond Velocitas zich enigszins en werd de tegenstander nog even volop onder druk gezet. Uit de vele kansen (zelfs een gelijkspel had er toen nog wel ingezeten) wist nieuwkomer Sieb er één te benutten. Een goal die Sander een kratje bier kost. Een verdiende 1-4 nederlaag tegen een zeker niet hoogvliegende, maar wel effectief spelende tegenstander. Komend weekeinde hebben we een dubbelprogramma. Op zaterdag is runner-up Oosterparkers onze tegenstander en maandag gaan we op bezoek bij Peize.
Met de klok een uurtje vooruit (door niemand vergeten !!!) en dus wat minder slaap waren we afgelopen zondag te gast op het fraaie sportpark aan de Marsdijk waar Achilles onze tegenstander was. In de eerste helft was het voornamelijk het middelveld waar het zich voornamelijk afspeelde. Af en toe wisten we via de flanken wel door te komen, maar de fysiek sterke verdedigers van Achilles gaven weinig kansen weg. Het gevaar van onze kant was er voornamelijk als wij het tempo wat omhoog gooiden. In een fase dat we echt sterker waren viel ook de 0-1. Het was Ronald die de keeper vanaf rechts met een lage schuiver wist te passeren. Achilles leek hierna wat aangeslagen en iedereen zat eigenlijk te wachten op een verdubbeling van de voorsprong. Zoals zo vaak viel de goal aan de andere kant. Na een afgeslagen corner werd de buitenspelval niet snel genoeg opengezet, waardoor er binnen de elfmeter een tegenstander al ruimte kreeg om Tim te verschalken. Na deze gelijkmaker was Velocitas het spoor volledig bijster. Er werd opeens niet meer gevoetbald en we mochten uiteindelijk blij zijn dat de rust met 1-1 inging. Na de pauze zagen we een Achilles dat ons, mede door een aantal omzettingen, wat onder druk probeerde te zetten. Deze druk zette echter niet veel zoden aan de dijk, hetgeen met name te danken was aan goed verdedigend werk. Toch wist Achilles op voorsprong te komen toen een onschuldig lijkend schot via de rug van een van onze verdedigers zodanig van richting werd veranderd dat Tim kansloos was. Deze achterstand was uiteraard het sein om de aanval te kiezen. Door wat verder naar voren te spelen werd Achilles veelvuldig in de eigen zestien teruggedrongen, maar echte uitgespeelde kansen leverde dit niet op. De laatste tien minuten was het pompen of verzuipen; de tegenstander kon zich slechts beperken tot verdedigen, met af en toe een lukrake trap naar voren. Wat er ook werd geprobeerd, het was uiteindelijk zonder resultaat. Een 2-1 nederlaag en teleurstelling alom. Het is jammer om te zien dat we, afgezien van een kwartier, best aardig voetbal op de mat leggen, om vervolgens te constateren dat we de punten aan de tegenstander moeten laten. Volgende week echter nieuwe kansen als we wat recht te zetten hebben tegen Asser Boys.
Nadat de slechte weersomstandigheden al twee keer voor afgelasting van deze wedstrijd hadden gezorgd, was het dan zondag eindelijk zover. De heuse Stadspark-derby tegen De Vogels. En over weersomstandigheden gesproken: stormachtig met de wind in de lengterichting over het veld. Zonder Sander en Peter (vakantie), Fadhel (ziek) en Rob en Pascal (2e elftal) moest er ter completering van het team een beroep worden gedaan op het 4e elftal. Jan Beuker en Wim Smid waren bereid hun vrije zondagochtend voor ons op te offeren. In de wedstrijd bleek al snel dat normaal en dus goed voetbal nauwelijks mogelijk was, omdat de wind meestal eerder vat op de bal kreeg dan de spelers. Met de wind in de rug wisten we wel enige druk op de tegenstander te zetten, maar tot veel gevaar leidde dit niet. De Vogels kwam er bovendien een aantal keren zeer gevaarlijk uit en het was maar goed dat Tim in prima vorm verkeerde. Toch was het Velocitas dat halverwege de 1e helft op een voorsprong kwam, toen Richard uit een rommelige situatie de bal wist binnen te werken. Voor het overige leverde de 1e helft niet veel noemenswaardige momenten meer op. In de rust moest de geblesseerde Jan worden vervangen door nieuwkomer Siebren. De 2e helft begon zoals was te verwachten; een drukkend De Vogels dat op jacht was naar de gelijkmaker. Dat leverde af en toe spannende momenten op voor ons doel, maar omdat de verdediging haar werk goed deed, leverde dit nauwelijks echte kansen op voor de tegenstander. Bovendien verrichtte Tim een aantal goede reddingen. Doordat De Vogels maar bleef aandringen, kregen wij uiteraard ook een aantal goede kansen. Jammergenoeg waren deze aan Richard en Jochum niet besteed. Halverwege de 2e helft wist De Vogels toch de gelijkmaker te scoren. Een kleine onachtzaamheid in onze verdediging werd vakkundig afgestraft. Daarna was het een counterend Velocitas dat eigenlijk nog de beste mogelijkheden kreeg om de wedstrijd in haar voordeel te beslissen; helaas is afwerken nu eenmaal niet ons sterkste punt. Omdat ook De Vogels niet meer tot grootse daden kwam, eindigde deze derby in 1-1. Een uitslag waar iedereen uiteindelijk vrede mee kon hebben. Jan en Wim, bedankt voor bereidheid om ons elftal aan te vullen. Volgende week gaan we naar Assen, waar de nummer drie van de stand, Achilles, onze tegenstander is.
Onder waterkoude omstandigheden was hekkensluiter Roden 3 zondag bij ons te gast. Zonder Rob, Pascal en de uit zijn geboorteland teruggekeerde Joseph (allen opgeroepen voor het 2e ) was, zoals de laatste tijd gebruikelijk, weer enige improvisatie nodig om een elftal het veld in te sturen. Maar gelukkig hebben we een overvloed aan multifunctionele spelers, dus konden we toch weer een representatief elftal op de been brengen. De wedstrijd was net een minuutje op gang toen de bal al bij de tegenstander in het net lag. Een prima aanval (ja, één uit het boekje; kruisende spitsen, steekpassje binnendoor en schieten) werd door Ronald koelbloedig afgerond. Het veldoverwicht dat wij daarna hadden kon vooralsnog niet in doelpunten worden uitgedrukt. Het duurde dan ook eerst tot de 25e minuut toen Sander er als de kippen bij was op het moment dat de keeper een corner door zijn handen liet glippen. Vervolgens ging het vlot met de score. Sander, Jochum en een eigen goal (een strakke voorzet van Frank werd vakkundig in de kruising gewerkt) zorgden voor een ruststand van 5-0. Na de thee was het allemaal wat matter. Dat gaf het team van Roden de gelegenheid om wat meer de aanval te zoeken, echter zonder dat het daarbij voor al teveel gevaar kon zorgen. Maar het was wel Roden dat als eerste tot scoren kwam. Knullig en onnodig balverlies op ons middenveld was daaraan debet. Daarna was het echter alleen maar Velocitas dat de klok sloeg. Uit de vele kansen die werden gecreëerd wisten Richard, Sander en Ronald nog tot scoren te komen. Dat betekende een ruime 8-1 overwinning en drie punten in de knip. Het betekende ook de eerste zege na de (noodgedwongen lange) winterstop. Volgende week staat er, met alle respect voor Roden, een ander kaliber tegenstander op de programma. We gaan dan ook bezoek bij het hooggeklasseerde De Vogels.
Onder redelijke weersomstandigheden was Be Quick 4 zondag bij ons te gast. Zonder coach Chris (rugklachten) en zonder Fadhel, Sander (beide een ochtendje Friesland met het 2e ) en Albert (ziek), was enige improvisatie nodig om een zo goed mogelijk uitgebalanceerd team het veld in te brengen. Vanaf het beginsignaal was al snel duidelijk dat wij de ploeg waren van wie het initiatief moest komen. Be Quick, met veel routine in de ploeg, probeerde het vooral met de lange bal. Nadat wij een aantal kleine mogelijkheden hadden gehad, was het bij één van die lange ballen gelijk raak voor de tegenstander. Een persoonlijke fout in onze verdediging zorgde ervoor dat er op de penaltystip een tegenstander geheel vrij stond, die de bal eenvoudig achter Tim wist te werken. Niet lang daarna kwamen wij echter verdiend op gelijke hoogte, toen Jochum een afgeslagen bal uit een redelijk moeilijke hoek wist binnen te werken. Na een half uurtje spelen kwamen we terecht op voorsprong toen Ralph de rechtsback in het strafschopgebied de bal ontfutselde en Ronald in staat stelde te scoren. Toch wisten we deze voorsprong niet de rust mee in te nemen. Bij een snelle tegenstoot van Be Quick ging er fout wat maar fout kon gaan, zodat de pauze aanbrak met 2-2. Na de thee wisten we, mede door de vermoeidheid bij de tegenstander, nog meer druk te zetten. Met af en toe goed en verzorgd voetbal werden er veel goede kansen gecreëerd, maar helaas werden deze "even goed" om zeep geholpen. Zelfs een leeg doel was niet voldoende. Ook hadden we het geluk niet mee, toen kort na elkaar eerst Peko (schot) en later Rob (kopbal) het aluminium wisten te raken. Voorts mochten we nog van geluk spreken dat Tim, die eigenlijk niet veel te doen kreeg, de concentratie had weten vast te houden, toen een vrije schop dreigde de bovenhoek in te draaien. Met een fantastische redding wist hij de bal tot corner te verwerken. Op het moment dat wij nog één keer wilden aanzetten i.v.m. de blessuretijd (zeker 5 minuten) vond de scheidsrechter het welletjes en blies hij na exact 45 minuten af. Opnieuw een gelijkspel en jammergenoeg twee punten verspeeld. Natuurlijk zijn er veel kansen gemist, maar daartegenover staat dat er goed gevoetbald werd. Met deze positieve conclusie gaan we de volgende week vol goede moed naar Peize.
Na een gedwongen pauze van ruim twee maanden was het dan afgelopen zondag eindelijk weer zover. Aan de andere kant van de snelweg waren we te gast bij GRC Groningen voor een heuse stadsderby. In de eerste helft was duidelijk zichtbaar dat de winterstop nog volop in de benen zat, niet alleen bij ons, maar ook bij de tegenstander. Weinig goed voetbal en weinig tot geen kansen. Onze grootste kans deed zich al vrij vroeg in de wedstrijd voor toen Frank een voorzet van Ronald tegen de lat tikte. Afgezien van twee buitenspelgoals was de eerste helft niet echt spraakmakend. De ruststand van 0-0 was dan ook een terechte afspiegeling van het wedstrijdbeeld. In de tweede helft wisten we wat meer druk op onze tegenstander te zetten. Er werd wat verder naar voren gespeeld, hetgeen resulteerde in wat kansjes, maar eigenlijk ook niet meer. Tegelijkertijd moesten we echter bedacht zijn op de counters van GRC. Op het moment dat het duel leek af te gaan een doelpuntloos gelijkspel was het Sander die bij zijn debuut tien minuten voor tijd een voorzet van rechts binnentikte. Met de gedachte dat we de minimale voorsprong wel over de tijd zouden kunnen dragen, kwamen we bedrogen uit. Kort voor tijd wist GRC uit een corner de gelijkmaker achter Tim te werken. In de resterende tijd kregen beide ploegen elk nog een dot van een kans. Richard wist deze voor ons echter niet te benutten, terwijl Tim aan de andere kant (weliswaar onreglementair) handelend moest optreden. De gele kaart die volgde was dan ook meer dan terecht. Zo werd, na ongeveer tien minuten (!!!) extra speeltijd, een eindstand van 1-1 bereikt. Eigenlijk twee verliespunten, maar goed ook mindere wedstrijden horen erbij. In de wetenschap dat we beter kunnen gaan we er volgende week weer fier tegenaan als het geroutineerde team van Be Quick 4 onze tegenstander is.
Sportpark Rodenburg was de locatie voor de returnwedstrijd tegen Tolbert. Door blessures, afwezig- heid en een schorsing geteisterd, waren Erik en Aladin bereid om hun plotselinge verkregen vrije zondagochtend aan ons op te offeren. Onder een heerlijk winterzonnetje en op een stevig bevroren veld waren er koud twee minuten gespeeld of de tegenstander had de bal al bij ons in het netje liggen. Aarzelend optreden en glijpartijen in onze verdediging konden niet voorkomen dat Tim werd gepasseerd. Daarna was het eigenlijk alleen maar Velocitas wat de klok sloeg. Vanuit een goed georganiseerd middenveld rolde de ene na de andere aanval op het doel van Tolbert af. Het was dan ook niet vreemd dat de achterstand binnen een kwartier werd omgebogen naar een 1-3 voorsprong. Ronald, Erik en Ralph waren hiervoor verantwoordelijk. Tolbert kon zich slechts beperken tot het hanteren van de lange bal, hetgeen af en toe tot enig gevaar leidde. Toen Erik kort voor de rust zijn tweede goal scoorde was de wedstrijd eigenlijk gespeeld. In de rust moest Tim vanwege een knieblessure worden vervangen. Albert, die in de jeugd ook al had gekeept, nam zijn plaats in. De tweede helft was van mindere kwaliteit. Dit kwam mede omdat de score binnen een kwartier door Ralph werd opgeschroefd naar 1-6. Deze grote voorsprong kreeg een vrij logisch vervolg: de organisatie viel wat weg, de posities werden niet meer consequent gehouden en het gat tussen aanval en verdediging werd af en toe te groot. Dit nam overigens niet weg dat we nog wel twee keer wisten te scoren. Ronald en Jochum, ingevallen voor Peter, wisten de teller op 8 te zetten. Tolbert stelde daar maar erg weinig meer tegenover. Uit een van hun spaarzame goede aanvallen werd Albert, die een rustige tweede helft had en die voor de rest naar behoren keepte, gered door de lat. Een knallende 1-8 overwinning tegen een ploeg aan wie we aan het begin van het seizoen nog twee punten verspeelden. Een lekkere progressie dus, niet alleen in score, maar zeker in de wijze waarop nu wordt gevoetbald. Hopen dat we dat kunnen vasthouden.
Na de prima overwinning van de vorige week waren de verwachtingen voor deze wedstrijd wederom hooggespannen. In de waterkou was Niekerk op het bijveld de tegenstander. In de beginfase wisten wij Niekerk de duimschroeven redelijk aan te draaien en speelde de strijd zich voornamelijk op hun helft af. Het wachten was, na een paar goede mogelijkheden, eigenlijk op de voorsprong. Zover kwam het echter niet; het was Niekerk dat een voorsprong nam; een goal die zomaar uit de lucht kwam vallen. Een moment van onachtzaamheid in onze verdediging was hier debet aan. Niet lang daarna kwam Niekerk zelfs op 0-2, toen Albert bij een hard schot één van z'n armen niet zo snel kon verstoppen of afschroeven en de scheidsrechter meende daarvoor de bal op de stip te moeten leggen. Na de rust was het eigenlijk alleen maar Velocitas dat voetbalde en op zoek ging naar de aansluitingstreffer en was het de tegenstander dat op de counter loerde. Zo'n 40 minuten werd op de helft van Niekerk gespeeld, waarbij wij echter slechts sporadisch gevaarlijk konden worden. Er waren wel kansen, maar scoren was er niet bij. Niekerk deed dat wel. Uit twee van hun counters wisten zij, in combinatie met persoonlijke fouten aan onze zijde, tot scoren te komen. Zo kregen we een gevoelige, maar wel geflatteerde 0-4 nederlaag om de oren. Onze 2e in deze competitie en de 1e wedstrijd zonder doelpunten van onze kant. Jammer, maar het is niet anders. Over veertien dagen weer een kans als we op bezoek gaan bij De Vogels. Voorlopig heeft Joseph zijn laatste wedstrijd voor ons gespeeld. Begin december vertrekt hij voor een half jaar naar zijn geboorteland om daar een aantal zaken te regelen. Namens leiding en spelers wensen we Joseph een goede reis en veel succes met zijn bezigheden daar.
Na de nederlaag van de vorige week was er afgelopen zondag een mooie gelegenheid om ons daarvoor te revancheren. Hunsingo, nog zonder puntverlies, was namelijk de tegenstander. Zonder Frank (geschorst) en Pascal (dagje Ameland met het 2e), maar met Barry moest het dan maar gebeuren. Het was gelijk in de 1e minuut al raak toen een verdediger van Hunsingo door Ralph in het nauw werd gebracht en niets ander wist te doen dan zijn eigen keeper met een verwoestend schot te passeren. Vier minuten later was het alweer raak toen Richard een aanval knap wist af te ronden. Alsof dit nog niet genoeg was lag de bal na een minuut opnieuw in het netje. Nu was het echter Hunsingo dat een moment van onachtzaamheid in onze verdediging vakkundig afrondde. Zo stond er dus na zes minuten al een 2-1 score op het bord. Deze tegengoal bracht ons echter niet van de wijs. Er werd gewoon geconcentreerd door gevoetbald en meer goals konden dan ook niet uitblijven. Na ongeveer 20 minuten was het eerst Richard die op de juiste plaats stond om een voorzet van Ralph af te ronden en niet veel later was het diezelfde Richard die met een vloeiende beweging Barry vrij voor de keeper zette. 4-1 was ook de ruststand. Met deze ruime voorsprong was de scherpte na de thee enigszins verdwenen. Hunsingo kon het ons echter niet moeilijk maken. Wij kregen zelfs nog goede kansen om de voorsprong te vergroten, maar het gebrek aan scherpte en de paal (2x) voorkwamen dat. Tim, die een rustige ochtend beleefde, moest slechts één keer de handen uit de mouwen steken, toen een voorzet onder de lat leek te belanden. Dat Hunsingo toch nog een keer tot scoren kwam, was niet zozeer hun verdienste, maar meer een ongelukkig moment van Joseph, die tegen een ongevaarlijke voorzet aanliep en Tim daarmee kansloos liet. Al met al een knappe en zeker verdiende 4-2 overwinning, waarbij af en toe goed voetbal op de mat werd gelegd. Enige smetje op deze wedstrijd was het geblesseerd uitvallen van Mathijs en Patrick, beide problemen met de hamstrings.
Assen was afgelopen zondag de plaats waar de zegereeks van het 3e moest worden voortgezet. Zonder de geblesseerde Joseph en Ralph was het waarschijnlijk het vroege tijdstip van aanwezigheid (8.30 uur) waarop onze jongens niet goed waren voorbereid. Vanaf de eerste minuut was het Asser Boys dat ons de duimschroeven aandraaide. Geen organisatie, slecht voetbal en vooral veel praten met elkaar maakte dat de eerste helft het aanzien niet waard was. We mochten blij zijn dat het bij rust slechts 2-0 was. Eerst mocht een tegenstander vanaf het middenveld opkomen om Tim met een strakke uithaal te kloppen en later gaven drie van onze verdedigers bij een corner één tegenstander zoveel tijd en ruimte dat het net vinden niet moeilijk was. Na de rust, met Jochum en Fadhel voor Albert en Pascal, was het het eerste kwartiertje iets beter. Er werd wat verder vooruit gespeeld en was er sprake van een gelijk opgaande strijd waarin beide ploegen wat kleine kansjes kregen. Na deze periode lag het initiatief echter weer bij Asser Boys. Vreemd was het dan ook niet dat daaruit de 3-0 viel. Met de moed der wanhoop werd toen, met Peko als extra middenvelder, alsnog geprobeerd een beter resultaat uit het vuur te slepen. Diezelfde Peko kreeg daarop de beste kans. Zijn anders zo onberispelijke strafschop werd nu door de keeper gestopt. De eretreffer deze ochtend moest komen van een andere verdediger. Het was Fadhel, die een van de weinig goede aanvallen met een gerichte knal wist af te ronden. Een 3-1 nederlaag, de eerste dit seizoen in een slechte wedstrijd, snel vergeten en dus eigenlijk niets aan de hand. Volgend weekend is er een goed mogelijkheid om revanche te nemen als we Hunsingo op bezoek krijgen.
In deze topper tegen de nummer 3 van de ranglijst, overigens zonder Richard en Ronald (met het 2e elftal mee), kwamen we goed uit de startblokken en wisten we de tegenstander vanaf het beginsignaal goed onder druk te zetten en te houden. Met af en toe uitstekend spel rolde de ene na de andere aanval in de richting van het doel van Achilles, echter zonder dat dit grote kansen opleverde. Het duurde tot ongeveer halverwege de eerste helft toen Patrick vanaf een meter of 30 een verwoestend schot losliet waarop de keeper geen antwoord had. Niet lang daarna werd het 2-0 toen Rob een steekpassje van Joseph doeltreffend wist af te ronden. Met deze stand en met het beste spel tot nog toe deze competitie gingen we de rust in. Na de thee begon Achilles, mede door een aantal wissels, wat meer druk op onze achterhoede uit te oefenen, echter zonder dat we het daar al te moeilijk mee kregen. Dit veranderde toen Frank na een kwartiertje op het middenveld een behoorlijke overtreding beging en eigenlijk tot ieders verbazing met rood kon vertrekken. Dit was voor Achilles uiteraard het sein om de druk op ons doel te vergroten en er volgde een moeizaam half uurtje, waarin de tegenstander wist terug te komen tot 2-1. Wij konden ons slechts beperken tot het ontregelen van de aanvallen op ons doel en het loeren op de counter. Daaruit kwamen ook nog eens drie grote kansen, die jammergenoeg niet werden benut. Tussen de bedrijven door werd Ralph door de keeper van Achilles ook nog eens behoorlijk getorpedeerd, waardoor hij geblesseerd moest uitvallen en Jochum het laatste kwartiertje mocht "stofzuigen" op het middenveld. Door geconcenteerd te blijven voetballen en vooral door een enorme portie werklust van het gehele team werd de voorsprong over de tijd heen geholpen. Een overwinning van het collectief, waarin niemand ook maar enig moment verzaakte. Zowel de wijze waarop werd gevoetbald in de eerste helft als de opoffering voor elkaar in de tweede helft (met tien man) biedt veel perspectief voor de komende (top)wedstrijden. Klasse boys !!!
In deze enige middag wedstrijd van het seizoen tegen het nog puntloze Roden was het al na vijf minuten raak, toen Ronald alert reageerde op een voorzet van Mathijs. Twee minuten later was alweer bingo. Een hoogstandje van Rob leek over en naast te gaan, maar het raffinement waarmee de bal werd ingeschoten .... Met deze 0-2 voorsprong was het natuurlijk lekker voetballen en konden we daarna steeds de controle over de wedstrijd houden. Er kwamen ook wel kansen, maar het duurde tot het midden van de eerste helft toen Mathijs, die al drie keer de achterlijn had gehaald, opeens voor de keeper verscheen en een afgeslagen bal met z'n verkeerde been wist binnen te werken. Op slag van rust werd het ook nog 0-4 toen Frank binnen de vijf meter zo vrij werd gelaten, dat falen bijna niet kon. Met Ralph en Patrick voor Rob en Frank was het de bedoeling om na de thee op dezelfde wijze door te gaan. Maar zoals wel vaker ging dit in het begin niet van een leijen dakje. De tegenstander had wat meer grip op de wedstrijd en dat resulteerde uiteindelijk in een tegengoal. Nadat Richard echter kort daarna de 1-5 wist binnen te tikken, was het eigenlijk gedaan met het verzet van Roden. We bleven de beter voetballende ploeg, kregen ook legio goede kansen, maar jammergenoeg ontbrak het onze spitsen aan scherpte. Het duurde tot kort voor tijd toen Peko het blijkbaar nodig vond om weer aan kop van de topscorerlijst te komen. Eerst ontnam hij op vakkundige wijze Fadhel de mogelijkheid om te scoren en even later joeg hij een afgeslagen bal tegen de touwen. Daarmee was de eindstand van 1-7 gezet. Weer een prima overwinning van de boys, die nog steeds ongeslagen zijn.
Onder redelijke goede weersomstandigheden (de voorspellingen deden anders vermoeden) werd het een wedstrijd met twee gezichten. Met Frank als aanvoerder (nee, Matthieu was niet gepasseerd) was het van onze kant een alleraardigste eerste helft. Met af en toe redelijk verzorgd voetbal hadden we een voortdurend overwicht en kwamen er een aantal goede kansen, die jammer genoeg niet werden benut. Het duurde tot ongeveer een half uur toen Ralph op een pass van Ronald de buitenspelval omzeilde, de keeper omspeelde en simpel wist binnen te tikken. Na de thee leek het alsof er een geheel andere wedstrijd werd gespeeld. Het was Peize dat met name op het middenveld het initiatief had overgenomen en ons weinig ruimte liet om daar te voetballen. Dit resulteerde uiteindelijk dan ook in de gelijkmaker. Nadat we twee keer hadden gewisseld en wat omzettingen hadden gepleegd, kregen we weer wat meer grip op het spel. Dit leidde kort voor tijd tot een nieuwe voorsprong voor ons, toen Rob, mede tot zijn eigen verbazing, een vrije schop (overtreding op Frank) in één keer binnenschoot. Met het idee de overwinning met nog een paar minuten te spelen in de knip te hebben kwamen we bedrogen uit. Een vrije trap van Peize werd door de muur van richting veranderd en liet onze keeper Marcel, die als vervanger van Tim een redelijke pot speelde, kansloos. Zo werd het 2-2 en dat bleef het uiteindelijk ook.
In ons vierde duel waren we te gast op de Esserberg, waar het nog puntloze Be Quick onze tegenstander was. Aanvankelijk ontspon zich tussen beide ploegen een strijd die zich voornamelijk op het middenveld afspeelde, met over en weer wat kleine kansjes. In het midden van de eerste helft was het echter Be Quick dat binnen een tijdsbestek van vijf minuten twee keer tot scoren wist te komen. Beide keren gebeurde dit, zoals tot nog bij al onze tegengoals in deze competitie, uit een dood spelmoment. Eerst werd een vrije schop goed ingeschoten en even later werd de bal uit een corner achter Tim gekopt. Ondanks deze 2-0 achterstand toonden wij echter aan dat we over de nodige veerkracht beschikken. Op slag van rust resulteerde dat in twee doelpunten. Eerst was het Richard die een afgeslagen bal achter de doelman wist te werken en niet veel later was het Rob die een prima aanval doeltreffend afrondde. Na de thee was het in eerste instantie Velocitas dat het meeste initiatief toonde. Dit werd na zo'n tien minuten beloond met een terechte voorsprong. Jochum wist de bal uit een scrimmage binnen te werken. Hierna volgden nog voldoende kansen om de voorsprong te vergroten, kansen die echter niet werden benut. De laatste twintig minuten was van onze kant niet om aan te zien. Terwijl Be Quick probeerde de gelijkmaker te forceren en waarbij Tim nog een keer flink de handen uit de mouwen moest steken, werd bij ons vergeten hoe voetbal behoort te worden gespeeld en werd ineens alleen maar de lange bal gehanteerd. Hierdoor werden de spitsen nog nauwelijks bereikt en speelde het restant van de wedstrijd zich, zonder dat de ook tegenstander tot grootse daden kwam, voornamelijk af op onze helft. Na zo'n tien minuten (!?) extra speeltijd van de overigens goed leidende scheidsrechtster was de tweede zege echter een feit en blijven we dus ongeslagen. Klasse jongens !!
Zondag jl. moesten we het, overigens weer onder fantastische weeromstandigheden, opnemen tegen GRC Groningen 3. Vooraf was bekend dat deze ploeg onderaanstond en dat dit dus wellicht een goede mogelijkheid was om de eerste overwinning van dit seizoen in de wacht te slepen. Net zoals in de eerste 2 wedstrijden was vanaf het begin van de wedstrijd duidelijk dat wij de ploeg waren die het spel moest maken. Ondanks dat het af en toe allemaal wat te gehaast en onzorgvuldig ging kregen we toch al vrij snel enkele kansjes. Het waren echter de palen die ervoor zorgden dat er halverwege de eerste helft nog 0-0 op het scorebord stond. Toen de flanken voor het eerst echt goed werden gebruikt was het ook direct raak. De bal kwam voor en Rob kon de bal vanuit de kluts van dicht bij binnenschieten (1-0). Met deze stand gingen we ook de kleedkamer in. In de rust ging de lichtgeblesseerde Frank eruit en kwam Ronald erin. Mede omdat het middenveld vaak werd overgeslagen en het gat tussen middenveld en aanval te groot was, was de tweede helft kwalitatief minder dan de eerste helft. Maar ondanks dat kregen we nog wel voor enkele grote kansen die helaas niet werden benut. Het was dan ook te danken aan Tim, die ons redde na een gevaarlijke uitval van een GRC aanvaller, dat we de voorsprong konden behouden. Na enkele gele kaarten (voor praten en een handsbal) en opportunistisch voetbal was het uiteindelijk weer Patrick die een penalty mocht nemen. Ditmaal was het Pascal die binnen de 16 werd neergehaald. Vlak na de benutte penalty (2-0) floot de scheidsrechter voor het einde en was de eerste overwinning van het seizoen een feit. Dit werd, vanzelfsprekend, gevierd met een metertje bier en veel vrolijke gezichten. Volgende week gaan we proberen deze positieve reeks zonder nederlagen voort te zetten uit bij Be Quick.
Onder uitstekende weersomstandigheden was Sportpark Kardinge afgelopen zondag de locatie voor de eerste uitwedstrijd. Vanuit een goed georganiseerde verdediging voetballend was het in de beginfase een gelijkopgaande wedstrijd, die zich voornamelijk tussen de beide strafschopgebieden afspeelde. Zo rond de 20ste minuut nam onze tegenstander, in een periode dat het bij ons allemaal wat minder liep (slechte passing, snel balverlies en weinig duels winnen) het heft wat meer in handen. Dit resulteerde dan ook in een 1-0 achterstand, toen bij een corner slecht werd uitverdedigend rond de 5-meter. Dit was blijkbaar het sein om de zaak wat anders aan te pakken, want meer en meer werd het straf- schopgebied van de tegenstander gezocht. Dit leidde tot wat kleine mogelijkheden, totdat ongeveer vijf minuten voor de rust Ralph op volle snelheid binnen de zestien werd onderuit gehaald en de bal op de stip ging. Evenals vorige week was het Patrick die vanaf elf meter onberispelijk inschoot. Nadat in de pauze de puntjes even op de "i" waren gezet, bleek al snel dat wij conditioneel meer in onze mars hadden. Bij vlagen werd de tegenstander goed op eigen helft gehouden en kwamen er ook kansen. Deels door een falende afwerking en deels door pech (Rob kopte twee keer fantastisch in, maar de reddingen van de keeper waren evenzo) lukte het echter niet de winnende treffer te scoren. Uiteindelijk mochten we onze handen nog dichtknijpen, toen de tegenstander kort voor tijd uit een vrije trap op de lat schoot. Weer een puntje erbij, alleen jammer dat opnieuw het gevoel overheerste dat er meer had ingezeten, maar anderzijds zijn we er van overtuigd dat de eerste zege niet lang meer op zich zal laten wachten.
Na wat in Gasselte en op kunstgrasvelden te hebben geoefend (en gelukkig voldoende regen) was het afgelopen zondag eindelijk zover. Het vernieuwde 3e elftal mocht eindelijk de kunsten in het competitiegebeuren tegen Tolbert gaan vertonen. Op het hoofdveld (jaja) werden we de eerste tien minuten volledig onder de voet gelopen. Nervositeit (?) of spanningen (?) leken een grote invloed te hebben op onze organisatie. Bij een van onze eerste redelijke aanvallen was het echter gelijk raak. Ralph werd door de keeper getorpedeerd in de zestien en het was Patrick die de toegekende strafschop onberispelijk raak schoot. Hierna was de tegenstander nog slechts gevaarlijk bij dode spelmomenten. Na ruim een kwartier zorgde een corner voor zoveel paniek in onze verdediging dat Tolbert daaruit de gelijkmaker scoorde. Daarna kregen we steeds meer grip op het spel. Dit leidde ook wel tot kansjes, maar deze werden niet benut. De grootste kans was kort voor de rust voor Joseph. Achteloos slalomde hij langs vijf tegenstanders, maar oog in oog met de keeper faalde hij jammerlijk. Na de thee was het eigenlijk alleen nog maar Velocitas wat de klok sloeg; Tolbert kwam er slechts bij vlagen uit voor (overigens niet ongevaarlijke) counters, waarbij Tim één keer een fantastische redding verrichte. Met af en toe verzorgd spel werd de tegenstander goed onder druk gezet en gehouden. Er kwamen ook voldoende kansen, maar helaas liet de afwerking daarvan te wensen over. Zo bleef het uiteindelijk 1-1. Enerzijds teleurstellend gezien het wedstrijdverloop, anderzijds tevredenheid over het bij vlagen redelijke voetbal voor een groep die nog maar een paar weken bij elkaar is.
